Jesteś właścicielem nieruchomości, którą chciałbyś przekazać np. dzieciom? Obawiasz się jednak, że mogą one okazać się niewdzięczne? Wykorzystaj instytucję dożywocia.
Umowa dożywocia została uregulowana w Kodeksie cywilnym. Jej istota sprowadza się do tego, że jedna strona (właściciel nieruchomości) w zamian za przeniesienie własności nieruchomości otrzymuje od strony drugiej dożywotnie utrzymanie. Ponieważ zawarcie takiej umowy oznacza, że np. mieszkanie staje się własnością osoby innej niż dotychczas, konieczne jest zawarcie aktu notarialnego. To właśnie w nim uwzględnia się informację o dożywociu. Dodatkowo wzmiankę o nim umieszcza się w księdze wieczystej nieruchomości.

Do czego będzie zobowiązany obdarowany?

Zainteresowane strony mogą samodzielnie regulować zakres dożywocia. Dożywotnik, czyli osoba uprawniona do korzystania z dożywocia, może szczegółowo wskazać, czego oczekuje od osoby, którą zamierza obdarować. W takiej sytuacji informacje te zamieszcza się w akcie notarialnym. To swoistego rodzaju zabezpieczenie przed niewdzięcznością osoby obdarowanej. Jeżeli nie będzie ona wypełniać swoich obowiązków, dożywotnik może starać się choćby o zamianę dożywocia na rentę.

Kwestie finansowe

Strony zainteresowane zawarciem umowy dożywocia muszą liczyć się z konkretnymi kosztami. Mowa przede wszystkim o konieczności opłacenia notariusza, u którego zostanie sporządzona stosowna umowa. Dodatkowe koszty wiążą się także z faktem, że przekazanie nieruchomości (darowizna) z ustanowieniem dożywocia podlega przepisom podatkowym odnoszącym się do spadków i darowizn. Kwota, którą będą zobowiązane uiścić strony, zależy wyłącznie od stopnia ich pokrewieństwa.
Artykuł przygotowano na podstawie inspiracji z portalu www.dom.pl/